open love letter

naranasan mo na bang umibig at ibigin din? yun bang tinanggap ka bilang ikaw, walang labis, walang kulang. saya nun di ba?

sorry...kasi naging gaga ako at sumobra ang confident sa sarili. porket alam kong mahal na mahal na mahal mo ako, binalewala kita. hay life. ang stupid ko no?

sorry...ang tagal kong hinintay ang ganung pagkakataon tapos ngayong andyan na, hindi naman kita pinapahalagahan. ano bang klaseng utak meron ako? nagsawa? napagod at unti-unting nawalan ng pagmamahal? wala ng "spark"? isang araw nasabi ko na lang - ayawan na. game over. isa pa, napapagod ka na ding intindihin kung anong mundo meron ako. eh ano? ako naman nambalewala di ba? masaya akong wala ka! i dont care! wow astig.

sorry...ang daling sabihin..bakit bago matulog ikaw pa rin iniisip ko? bakit mga ngiti mo pa din ang nakalarawan sa utak ko? bakit hanggang ngayon hindi kita makalimutan? bakit namimis kita? akala ko ba hindi na kita mahal? bakit umiiyak ako? baka naman hindi ko lang kayang aminin sa sarili ko ang labis na panghihinayang. pano yan wala ka na? kasi kahit gusto kitang kausapin hindi ko na magawa dahil hindi ko alam kung paano uumpisahan. errrr.. ngayon, sa palagay mo, sinong niloko ko? malamang ngayon masaya ka na, habang ako'y patuloy na niloloko ang sarili sa bagay na akala ko totoo.

sorry...minsan kasi iba ang sinasabi ng puso sa totoong nararamdaman nito. minsan lang dumating ang taong pwedeng magmahal sa akin ng totoo at kayang tumanggap ng buong pagkatao ko. MINSAN lang.

salamat... dahil minsan pa ay binigyan mo uli ako ng pagkakataon. minsan pa ay napatunayan mong kaya nating ibalik ang minsan.

salamat! mahal na mahal na mahal kita!