first timer

First time kong magsulat ng blog. nung una kong malaman na ang blog ay on-line diary, naisip ko, bakit blog ang tawag? hanggang ngayon ndi ko pa din alam kung bakit. (kung sino man po ang may alam paki email, ym o message sa akin) kung sino man ang nagpauso ng blog, astig! saludo! clap clap clap! with standing ovation! nakuha mo ang kiliti ng madaming tao. siguro malaki na ang kinita mo? balato naman. hehe. paano mo nalaman na gustong ibroadcast ng tao sa buong mundo ang dapat ay nasa isip lang nya? ayon nga naman sa mga psychologists, psychiatrists, counselors, advisers at friends, mas magandang ishare ang mga secrets at kung anu anu pang lumulutang sa ating mapaglarong isipan. mas nakagiginhawa daw ito ng pakiramdam. siguro kaya masyadong kumita ang blog dahil sa ganitong konsepto. ngayon malaki na ang development ng blog (yeah talk about development!) meron na ngayong blogspot para sa personal website, manghingi ng tulong, magpromote ng shows, magbenta, manloko, sumugal, magpost ng secret. dahil sa blog, lahat posible!

Hindi tungkol sa blog ang first blog ko. kumbaga sa kanta, intro ko lang yan. syempre tungkol ito sa akin at sa mga frustration ko. (pagpasensyahan nyo na, eto naisip ko na topic)

Dancing Queen??? Nope, lahat ng nakakakilala sa akin can attest that i cant dance, and nobody can make me dance. Pilitin ko man ang sarili ko, wala. talagang parehong kanan ang paa ko. kaya naman lagi kong tinatakasan ang mga kasama ko kung may presentation kami, lalo pa kung sayaw ang napili nila.

Trivia: nung Grade 1, ako ang leader sa field day. kung sa public elementary kayo nag aral, sigurado familiar sa inyo ang field day. outfit: red head band, red wrist band (totoo! red wrist band! ewan ko kung anung naisipan ng mga teacher ko) rubber shoes with hanggang knee na medyas, white short at white t-shirt na may nakatatak na malaking GRADE 1. Exercise ala aerobics ang presentation at take note leader ako. may matching sayaw sayaw pa ito. tanda ko may audition sa pagpili ng leader. imagine napili ako? i can't imagine. hehe. pero pomise totoo ito! may mga pictures akong magpapatunay dito. ayun, hanggang dun na lang ang dancing career ko.

Singing Diva??? Ahem.. kung lakas ng loob sa pagkanta ang pag-uusapan, may isang baul ako nyan! sa videoke, pumapalo ng 85-100 ang score ko, di hamak na mas mataas kesa sa mga nakukuha kong score sa exam, lalo na sa stat theory (but that's another story, maybe next blog?). ang mabigat, wala pa yatang nakakapagsabi na maganda ang boses ko. lagi na lang "wow galing". hindi ko alam kung nanlalait o namamangha sila dahil sa mataas na score, kahit hindi maganda ang pagkakakanta ko.

Trivia: Na-awardan ako nung elementary graduation as Best in Choir. Yap member ako ng choir nung elementary. Yap, katulad ng pagsayaw, hanggang elementary na lang din ang singing career ko. i cant sing to save my life.

Next Bob Ong??? siguro marami sa mga kakilala ko ang hindi nakakaalam na bukod sa pagkanta at pagsayaw, isa sa mga frustration ko ang pagsusulat. ewan ko ba, walang nadeveloped (yeah talk about development!) na talent sa akin, kung may talent nga ako. bukod sa mga requirements sa Komunikasyon I at II (nung panahon ko may tagalog version pa ng Communication I at II, ilang subjects na pampadali ng buhay estudyante), ilang article na napublish sa school organ, isang love letter, at isang diary na hindi ko pa natapos ang isang buwan, wala na akong masasabing achievements o accomplishments sa larangan ng pagsulat. pero na-iinspire ako kapag nakakabasa ako ng mga book, article, komentaryo o play. naiisip ko, teka, madali lang ito ah, kaya ko kaya ito? kaya lang, wala akong lakas ng loob na ipabasa sa iba ang ginawa ko. natatakot akong ilantad na wala naman talaga akong talent, feelingera lang ako na mayrun. wala naman akong pormal na education at training sa writing. naisusulat ko lang kung anung pumasok sa kokote ko. ilan lang ang nakapagsabi sa akin na magaling akong magsulat. as in, ilan lang! siguro mga dalawa?? hindi ko kailangan ang komplikadong computation para ipamuka na wala talaga akong ibubuga. pero eto nagsimula na naman ako, kinakapalan ang mukha, sinusubukang magsulat. atsaka who cares? blog ko lang ito!

Trivia: Nung high school, feature writer ako sa Ang Lagunian (school organ). Nawala ako sa listahan nung 4th year kasi tamad akong magpunta sa mga meetings, umatend ng seminar at magpass ng article. yap, hanggang high school lang ang career ko sa writing. at least umabot ng hight school. hehe.

kapag nasisinggahan ng sipag bumabalik ang career ko sa writing. sa tulong ng blog sana ma-revive ang na-comatose ko na talent, kung meron man.

-->> ang author ay kasalukuyang kumukuha ng economics, major in development economics, kaya lagi syang excited kapag napag-uusapan ang development (yeah talk about development!). she hopes that this is a good and sustainable development. :)